Penjagaan & Pemberian Makanan yang Betul untuk Angsa Emas
Di bawah paradigma baharu keadaan ekonomi yang merosot merentasi spektrum perbelanjaan pengguna yang luas, kasino menghadapi cabaran unik dalam menangani cara kedua-duanya mengekalkan keuntungan sambil kekal berdaya saing. Faktor-faktor ini menjadi lebih rumit dalam sektor perjudian komersil dengan kadar cukai yang semakin meningkat, dan dalam sektor perjudian India dengan sumbangan yang dikenakan sendiri kepada dana am puak, dan/atau pengagihan per kapita, di samping trend yang semakin meningkat dalam yuran yang dikenakan negeri.
Menentukan jumlah yang perlu “diserahkan kepada Caesar,” sambil menempah dana yang diperlukan untuk mengekalkan bahagian pasaran, mengembangkan penembusan pasaran dan meningkatkan keuntungan, adalah tugas yang sukar yang mesti dirancang dan dilaksanakan dengan baik.
Dalam konteks ini dan perspektif pengarang yang merangkumi pengalaman masa dan gred praktikal dalam pembangunan dan pengurusan jenis pelaburan ini, artikel ini mengaitkan cara untuk merancang dan mengutamakan strategi pelaburan semula kasino.
Angsa Masak
Walaupun nampaknya aksiomatik untuk tidak memasak angsa yang bertelur emas, adalah menakjubkan betapa sedikit pemikiran yang sering diberikan kepada penjagaan dan pemakanan yang betul yang berterusan. Dengan kemunculan kasino baharu, pemaju/majlis suku kaum, pelabur & pembiaya sememangnya bimbang untuk meraih ganjaran dan terdapat kecenderungan untuk tidak memperuntukkan jumlah keuntungan yang mencukupi untuk penyelenggaraan & peningkatan aset. Oleh itu, menimbulkan persoalan tentang berapa banyak keuntungan yang perlu diperuntukkan untuk pelaburan semula, dan ke arah matlamat apa.
Memandangkan setiap projek mempunyai set keadaan tersendiri, tidak ada peraturan yang keras dan pantas. Untuk sebahagian besar, kebanyakan pengendali kasino komersial utama tidak mengagihkan keuntungan bersih sebagai dividen kepada pemegang saham mereka, sebaliknya melabur semula mereka dalam penambahbaikan pada tempat sedia ada mereka sambil juga mencari lokasi baharu. Beberapa program ini juga dibiayai melalui instrumen hutang tambahan dan/atau penawaran saham ekuiti. Kadar cukai yang diturunkan ke atas dividen korporat berkemungkinan akan mengalihkan penekanan kaedah pembiayaan ini, sambil mengekalkan kehematan perniagaan teras pelaburan semula yang berterusan.
Peruntukan Keuntungan
Sebagai satu kumpulan, dan sebelum keadaan ekonomi semasa, syarikat milik awam mempunyai nisbah keuntungan bersih (pendapatan sebelum cukai pendapatan & susut nilai) yang purata 25% daripada pendapatan selepas ditolak cukai hasil kasar dan pembayaran faedah. Secara purata, hampir dua pertiga daripada baki keuntungan digunakan untuk pelaburan semula dan penggantian aset.
Operasi kasino dalam bidang kuasa kadar cukai perjudian kasar yang rendah lebih mudah untuk melabur semula dalam hartanah mereka, dengan itu meningkatkan lagi hasil yang akhirnya akan memanfaatkan asas cukai. New Jersey ialah contoh yang baik, kerana ia mewajibkan peruntukan pelaburan semula tertentu, sebagai perangsang hasil. Negeri lain, seperti Illinois dan Indiana dengan kadar berkesan yang lebih tinggi, menghadapi risiko mengurangkan pelaburan semula yang akhirnya boleh menghakis keupayaan kasino untuk meningkatkan penembusan permintaan pasaran, terutamanya apabila negeri jiran menjadi lebih kompetitif. Selain itu, pengurusan yang berkesan boleh menjana keuntungan tersedia yang lebih tinggi untuk pelaburan semula, berpunca daripada kedua-dua operasi yang cekap dan tawaran pinjaman & ekuiti yang menguntungkan.
NONA123 perusahaan kasino memutuskan untuk memperuntukkan keuntungan kasinonya ialah elemen penting dalam menentukan daya maju jangka panjangnya, dan harus menjadi aspek penting dalam strategi pembangunan awal. Walaupun program pelunasan pinjaman jangka pendek/pembayaran awal mungkin kelihatan wajar supaya cepat keluar dari kewajipan, ia juga boleh mengurangkan secara mendadak keupayaan untuk melabur semula/mengembangkan tepat pada masanya. Ini juga berlaku untuk sebarang pengagihan keuntungan, sama ada kepada pelabur atau dalam kes projek perjudian India, pengagihan kepada dana am suku untuk pembayaran infrastruktur/per kapita.
Lebih-lebih lagi, ramai pemberi pinjaman membuat kesilapan dengan memerlukan rizab perkhidmatan hutang yang berlebihan dan meletakkan sekatan ke atas pelaburan semula atau leverage selanjutnya yang boleh mengehadkan keupayaan projek tertentu untuk mengekalkan daya saingnya dan/atau memenuhi peluang yang ada.
Walaupun kami tidak menyokong bahawa semua keuntungan dibajak kembali ke dalam operasi, kami menggalakkan pertimbangan program peruntukan yang mengambil kira kos “sebenar” untuk mengekalkan aset dan memaksimumkan impaknya.
